Άλλη μια εβδομάδα έμεινε για να τελειώσω τη λιτότητα μου για το αλκοόλ, λίγες ακόμη μέρες από αυτήν την αυτοεπιβεβλημένη νηφαλιότητα… Μπορώ σχεδόν να γευτώ τη βόμβα Jaeger στο πίσω μέρος του στόματός μου. Σχεδόν το βλέπω, έντονο ροζ και πορτοκαλί, να διακοσμεί τη λευκή πάνινη λεκάνη τουαλέτας…
Αστειεύομαι φυσικά. Έχω μάθει πολλά πολύτιμα μαθήματα από την αποχή μου. Ένα από αυτά τα μαθήματα είναι ότι δεν χρειάζεται να είσαι πάντα άρρωστος για να ξέρεις ότι περάσατε καλά το προηγούμενο βράδυ. Ένα άλλο είναι ότι προφανώς η διακοπή του ποτού δεν είναι ένα αποτελεσματικό σχέδιο χωρίς βαρύτητα για μένα επειδή απλώς αντικαθιστώ τις θερμίδες με κέικ (τόσο πολύ κέικ). Φαίνεται ότι όλοι χρειαζόμαστε ένα ή δύο κακίες… Και είναι ακριβώς αυτές οι κακίες που οδήγησαν στην ανακάλυψη για την οποία θα σας πω.
Δυστυχώς χώρισαν κατά τη γέννηση
Το 2013, ελάχιστα ήξερα ότι η κατηγορηματική άρνησή μου να σταματήσω να βγαίνω θα με οδηγούσε στο να γίνω ηδονοβλεψός σε νυχτερινό κέντρο. Η όρασή μου είναι σε εγρήγορση, η όρασή μου σταθερή και μπορώ να δω τις ιδρωμένες μάζες που με περιβάλλουν και να γυρίζουν στρογγυλά σαν κομμάτια tetris μέχρι να κουμπώσουν στη θέση τους με ένα ή δύο ή περισσότερα κομμάτια tetris και να παραμείνουν κολλημένα μαζί για το υπόλοιπο Νύχτα. Μπορώ να τα δω όλα τέλεια. Στην πραγματικότητα, δεν μπορώ να το ξεφορτωθώ.
Αλίμονο, εκεί, έβλεπα τους ανθρώπους να σκοντάφτουν μεταξύ τους και να δένονται σαν βδέλλες ή σαν εκείνα τα παιχνίδια μπάνιου με κορόιδα στην άκρη τους. Ο συνδυασμός του σκοταδιού, της κραυγαλέας μουσικής και του μελωδιού με έκανε να νιώθω αρκετά νωθρός μέχρι που παρατήρησα μια συγκεκριμένη ομάδα που συνέχιζε να εμφανίζεται σε κάθε βραδινή έξοδο. Δεν έμοιαζαν ίδιοι, ήταν στην πραγματικότητα εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι κάθε βράδυ, αλλά ενεργούσαν με τον ίδιο τρόπο. Απλώς δεν μπορούσα να το ξεπεράσω. Κατά τη διάρκεια του ξηρού Ιανουαρίου μου, συνειδητοποίησα ένα είδος ανδρών (και μερικές φορές κοριτσιού) που πρέπει να ήμουν πάντα πολύ πολτοποιημένος για να το προσέξω ποτέ: ο σιωπηλός σαγηνευτής, ο ήσυχος Καζανόβα.
Μιλάω για τους βουβούς άντρες.
Αυτό το συναρπαστικό είδος που έχω παρατηρήσει είναι πιο συχνά αρσενικό παρά θηλυκό. την ημέρα μπορεί να φαίνονται σαν ένα συνηθισμένο και λογικό καντάμπ, (εάν κάποια καντάμπ μπορεί πραγματικά να περιγραφεί με αυτά τα δύο επίθετα). Τη νύχτα, σε μια θολούρα ποτού και φυλετικής ψαλμωδίας, υφίστανται μια μεταμόρφωση του λυνανθρωπικού στυλ. Οι τρίχες τους σηκώνονται καθώς η πινακίδα KUDA φωτίζει έξω από το Life, η μύτη τους τρυπάει από το άρωμα του αρώματος ή της κολόνιας στην ουρά για το Lola's, τους τρέχουν τα σάλια καθώς βλέπουν το θήραμά τους να τραβιέται από ένα ρολό έξω από τη Φεζ.
Μόλις ένα πιθανό θύμα δει, αντί να συμμετάσχει σε μια συνηθισμένη κουβέντα ή τσατάκι που προτιμάται από άλλους τύπους κλάμπερ, αυτά τα πλάσματα απλώς κοιτάζουν επίμονα για ένα ή δύο λεπτά, αχαλίνωτα στο βλέμμα τους. Δεν μπορούν να κάνουν μια κίνηση έξω, δεν είναι το έδαφός τους. Το κυνήγι τους είναι η πίστα χορού.
Τόσο πονηρά που πιθανότατα δεν μπορείτε να τα εντοπίσετε σε αυτήν την εικόνα
Ακολουθούν τον στόχο τους σε γνώριμο χλοοτάπητα και αρχίζουν να τους περιτριγυρίζουν, χωρίς να λένε ποτέ λέξη, σχεδόν να κάνουν οπτική επαφή, αλλά περιστασιακά προσπαθώντας να αρπάξουν τους γοφούς του θύματός τους ή να του χαϊδέψουν ελαφρά το χέρι. Δεν ανταλλάσσονται ονόματα. Απλώς περνούν μπροστά, ψηλαφίζουν και κοιτάζουν επίμονα. Είναι τόσο σίγουροι για τις δυνάμεις τους αποπλάνησης που δεν χρειάζεται καν να καταφύγουν σε οποιαδήποτε μορφή ομιλίας ή ακόμη και στη νοηματική γλώσσα.
Δυστυχώς για αυτούς, δεν παρατήρησα πολύ υψηλό ποσοστό επιτυχίας, αν και είναι ιδιαίτερα επίμονοι στο κυνήγι… Μερικές φορές οι προσπάθειες απέφεραν ανταμοιβές. Ωστόσο, αυτό συνέβαινε συνήθως μόνο όταν δύο μέλη της ίδιας φυλής στοχοποιούσαν το ένα το άλλο. Η πιο συνηθισμένη αντίδραση που παρατήρησα στην επιτόπια έρευνά μου ήταν ένα μείγμα γέλιου, αηδίας και ταραχής, αλλά συνολικά, απόρριψη.
Αυτό είναι λοιπόν το ενδιαφέρον ανθρωπολογικό εύρημα που σας παρουσιάζω στη νέα μου ενασχόληση ως ηδονοβλεψικός νηφάλιος κλαμπέρ. Ελπίζω να μην με πιάσει η κατάρα όταν αρχίσω να πίνω ξανά… ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ. ΚΑΤΩ. Ο. ΗΜΕΡΕΣ.
Κάντε δωρεά για να χρηματοδοτήσετε σημαντική έρευνα σχετικά με σημαντικά πράγματα όπως η θεραπεία και η πρόληψη του καρκίνου.
