Έχω μεγαλώσει ξαφνικά κέρατα; Αναρωτιόμουν όλο αυτό το καλοκαίρι, καθώς φαίνεται να έχω συγκεντρώσει εντυπωσιακά βλέμματα.
Αποδεικνύεται, ότι οι άνθρωποι με κοιτούσαν με αυτό το ανοιχτό άνοιγμα, επειδή είμαι γυναίκα που οδηγεί τρακτέρ. Βασικά με βλέπουν να κυλάω και μισούν» (συγγνώμη).
Εγώ και το θηρίο
Υποθέτω ότι είναι αρκετά ασυνήθιστο. Ο μπαμπάς μου είναι διευθυντής φάρμας και συνήθως ζητούσε από τον αδερφό μου να τον βοηθήσει με τη συγκομιδή – συλλέγοντας τα σιτηρά από την κομπίνα, οδηγώντας το τρακτέρ και το τρέιλερ, οδηγώντας το περονοφόρο κ.λπ. Αλλά τότε ο αδερφός μου αποφάσισε να ξεκινήσει την ενήλικη ζωή του και πήρε τον εαυτό του μια μαθητεία.
Ξεκίνησε ως αστείο - ο μπαμπάς είπε ότι θα τον βοηθούσα την εποχή της συγκομιδής. Απλώς το συνέχισα, χωρίς να πιστεύω πλήρως ότι θα μπορούσα να κάνω όλες αυτές τις «αντρικές» δουλειές μόνη μου – κυρίως επειδή είναι σπάνιο για μια γυναίκα να καταλήξει να κάνει τέτοια πράγματα.
Σύντομα, ήταν Ιούλιος, άρχιζε η συγκομιδή και βρέθηκα να κάθομαι στο κάθισμα του τρακτέρ για να κάνω το πρώτο μου μάθημα.
Από τότε, δεν έχω κοιτάξει πίσω.
Άρχοντας των Καλλιεργειών
Πέρασα τον απόλυτο χρόνο της ζωής μου. Υπάρχει κάτι τόσο απελευθερωτικό στο να δουλεύω αυτό που θεωρείται ευρέως ως «ανδρική» δουλειά – που αποδεικνύεται από τις αντιδράσεις που έχω.
Οι συνομήλικοί μου ήταν όλοι ελαφρώς σοκαρισμένοι όταν τους είπα για πρώτη φορά τι έκανα αυτό το καλοκαίρι. Ακόμα και τώρα, δύο μήνες μετά, λαμβάνω ακόμα το περιστασιακό μήνυμα που λέει, «πώς σας αντιμετωπίζει η αγροτική ζωή;» σαν να περιμένουν από εμένα να έχω ακρωτηριάσει κάποιον αθώο περαστικό ή/και τον εαυτό μου. Μερικοί από αυτούς είπαν ακόμη, «Δεν μπορώ να φανταστώ ότι οδηγείς τρακτέρ, αυτό είναι ξεκαρδιστικό!», αλλά ίσως αυτό οφείλεται στην περιβόητη έλλειψη κοινής λογικής μου.
Κάθε φορά που τραβιέμαι στην άκρη του δρόμου για να αφήσω ένα αυτοκίνητο να περάσει, κουνώ ευγενικά τον οδηγό, κάτι που έχει αντιμετωπιστεί σε αρκετές περιπτώσεις με ένα βλέμμα απόλυτο σοκ. Ναι, ξέρω ότι μοιάζω κάπως κουρελιασμένη όταν είμαι στη δουλειά, αλλά δεν νομίζω ότι ήταν αυτός ο λόγος για τα βλέμματα.
Ένα περιστατικό συνέβη όταν κυλούσα ένα από τα χωράφια και ένας ηλικιωμένος άνδρας περπατούσε τον σκύλο του στις άκρες. Μόλις έδειξε ότι ήταν μια γυναίκα που οδηγούσε το μηχάνημα, το πρόσωπό του πήρε ένα αστείο γκρι χρώμα και έμεινε ακίνητος και με κοίταξε να οδηγώ στο γήπεδο για ένα καλό δέκα λεπτά.
Έχω επίσης συναντηθεί με πολλή ενθάρρυνση που δεν περίμενα. Αρκετοί συνάδελφοι αγρότες είπαν στον μπαμπά μου: «Είναι η κοπέλα σου που οδηγεί το τρακτέρ;» με έναν τόνο έκπληξης, αλλά μετά συνέχισαν να με συγχαρούν που έκανα καλή δουλειά – ένας μάλιστα είπε, «καλύτερη δουλειά από τη δική μου οι γιοι μπορούσαν να κάνουν!».
Έχει επιτευχθεί και η γυναικεία έγκριση – μια ηλικιωμένη γυναίκα σηκώθηκε δίπλα στο τρακτέρ μου και είπε, «είσαι η μόνη γυναίκα οδηγός τρακτέρ σε αυτήν την περιοχή;» Είπα ότι πίστευα ότι ήμουν και ήταν τόσο γεμάτη ενθουσιασμό για μένα που με έκανε να ντρέπομαι λίγο.
Στη συνέχεια, όμως, ένιωσα πραγματικά απελευθερωμένος και ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ για τον εαυτό μου, κάτι που είναι περισσότερο από ό,τι μπορώ να πω για τις άλλες δουλειές μου με μερική απασχόληση. Ένιωσα ότι είχα έναν σκοπό και χάρηκα που έκανα κάτι λίγο διαφορετικό, όπως μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε άντρας.
Λένε ότι είμαι εξαιρετικός στον τομέα μου
Ποιος ξέρει αν η αμφισβήτηση αυτού του στερεότυπου θα σταματήσει εκεί. Θα επιστρέψω στο πανεπιστήμιο τον Σεπτέμβριο για άλλα δύο χρόνια, αλλά μετά από αυτό, εάν υπάρχει έλλειψη στη δημοσιογραφία, σίγουρα θα σκεφτόμουν τη γεωργία, τη μηχανική ή μια άλλη «αρρενωπή» καριέρα. Είναι περίεργο γιατί πριν από τώρα δεν φανταζόμουν ποτέ τον εαυτό μου να κάνει κάτι πιο «τεχνικό» – από μικρός υπέθεσα ότι θα κατέληγα να κάνω κάποια μονότονη δουλειά γραφείου.
Ίσως αυτό οφείλεται στην εκπαίδευση που εξακολουθούν να λαμβάνουν οι γυναίκες στο σχολείο – δεν νομίζω ότι τα νεότερα κορίτσια συνειδητοποιούν ότι αυτά τα πεδία είναι ανοιχτά σε αυτές. Όταν είπα στους δασκάλους ότι ο μπαμπάς μου είναι αγρότης, δεν υπήρξε ποτέ μεγάλη αντίδραση. Ενώ όταν το ανέφερε ο αδερφός μου, ακολουθήθηκε με το συνηθισμένο, «θα σκεφτόσασταν ποτέ να ασχοληθείτε με τη γεωργία;».
Φυσικά, τα νεότερα αγόρια θα μπορούσαν επίσης να ενθαρρύνονται περισσότερο να ακολουθήσουν αυτούς τους τύπους σταδιοδρομίας – αυτές τις μέρες υπάρχει μεγάλη ώθηση στα σχολεία για τους ανθρώπους να πάνε στο πανεπιστήμιο ή να κάνουν μαθητεία, αντί να σκεφτούν το γεωργικό κολέγιο ή κάτι σε αυτόν τον τομέα (χωρίς λογοπαίγνιο προορίζεται). Πέρα από τους ρόλους του φύλου, βρήκα τη δουλειά ανταποδοτική γιατί ξέρετε πού καταλήγει όλη η σκληρή δουλειά που καταβάλλεται στις καλλιέργειες κατά τη διάρκεια του έτους - σε φαγητό και ποτό σε όλη τη χώρα ή στο εξωτερικό. Η γεωργία είναι ένα άγνωστο θεμελιώδες μέρος της κοινωνίας μας – συγγνώμη αν ήταν κάπως περίεργο.
