Το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ είναι γνωστό για πολλά πράγματα – ακαδημαϊκή ικανότητα, αρχαϊκές παραδόσεις, επιθετικούς ποδηλάτες – αλλά η λεγόμενη εβδομάδα των Freshers δεν περιλαμβάνεται σε αυτή τη λίστα. Πολλοί από εμάς οι πρωτοετείς έχουμε βιώσει τη γελοιοποίηση από τους πρωτοετείς συμφοιτητές μας σε άλλα πανεπιστήμια (Μπρίστολ και Μπέρμιγχαμ – σε κοιτάζω) επειδή ετοιμάσαμε ένα δοκίμιο πριν καν αποσυσκευαστεί η τελευταία βαλίτσα.
Ναι, γράφω αυτό το άρθρο στη 1 το πρωί της πρώτης ημέρας των διαλέξεων μου, λιγότερο από 5 ημέρες αφότου έφτασα εδώ, με μια λίστα ανάγνωσης μεγαλύτερη από την ουρά της Τετάρτης Cindies. Η πολυαναμενόμενη «εβδομάδα» της ραθυμίας έχει τελειώσει σίγουρα. Ωστόσο, εδώ είμαι, σας λέω γιατί το να είσαι φρέσκος στο Cambridge δεν είναι πραγματικά τόσο κακό, αλλά στην πραγματικότητα μια μοναδικά διασκεδαστική και φιλόξενη εμπειρία.
Η πρώτη μου νύχτα στη φούσκα δεν ήταν σε καμία περίπτωση μανιασμένη (όχι βαρέλια, χωρίς σες, όχι 3 π.μ. κεμπάπ), αλλά αισθάνθηκα αυτόματα ότι ήμουν μέρος μιας κοινότητας. Προτιμώ ένα θερμό καλωσόρισμα από το δεύτερο έτος (η οικογένεια του κολεγίου είναι πραγματικά κάτι περισσότερο από απλώς ένας τίτλος) και την ευκαιρία να μιλήσω πραγματικά με ανθρώπους και να κάνω φίλους παρά να χοροπηδάω ιδρωμένος μέσα σε ένα πλήθος εξίσου δύστροπων και μεθυσμένων 18 ετών- γέροι κάθε μέρα.
Αληθινή αγάπη
Ό,τι κι αν ειπωθεί από τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του πάρτι, το clubbing στο Cam είναι ΙΔΑΝΙΚΟ (αποποίηση ευθύνης: Με έχουν ήδη αποκαλέσει «λεπτό λουλούδι» από έναν συνάδελφο, οπότε αυτή η ερμηνεία είναι λίγο προκατειλημμένη). Είναι σαν να πηγαίνει το ρολόι μερικές ώρες πίσω για να κοιμούνται όλοι όσο πρέπει – πριν από τις 8, χτυπήστε το κλαμπ στις 10, στο σπίτι και στο κρεβάτι στις 2.30.
Παρόλο που ήταν μόλις 11.30, κατέληξα να πω σε μια κοπέλα που είχα γνωρίσει μόλις την προηγούμενη μέρα ότι την αγαπούσα στις χωματερές του Sunday Life. Ίσως το καλύτερο μέρος ήταν το πώς έγινε πολύ σαφές ότι το να συντρίψετε είναι αποκλειστικά δική σας επιλογή και λάθος – ένα καλύτερο και των δύο κόσμων που μοιάζει με τη Hannah Montana.
Όντας ο πολύ σοβαρός δημοσιογράφος που είμαι, έχω συλλέξει στοιχεία από άλλους πρωτοετείς για να αποδείξω πόσο υπέροχη ήταν η εβδομάδα. Παράδειγμα 1: ένας «αγώνας σκαφών» που φέρνει αντιμέτωπους τον Bio-Natscis με τον Phys-Natscis σε μια αλκοολική μάχη μέχρι θανάτου (ή στο νοσοκομείο – φωνάζοντας στον A&E Alex). Παράδειγμα 2: δωρεάν ποντάρισμα, χαλάρωση και δέσιμο με την οικογένεια του κολεγίου στο Cam, και λίγο χάος καθώς συγκρούονται βάρκες. Παράδειγμα 3: δωρεάν εισιτήρια για το θέατρο ADC για μια βραδιά κωμωδίας που ήταν η ιδανική θεραπεία για μια μέρα ανάγνωσης.
Τα πρόσωπα του καθαρού πανικού και του αποπροσανατολισμού σε ένα κατά τα άλλα ειδυλλιακό σκηνικό
Οι εγγραφές είναι ίσως το καλύτερο και πιο χαρακτηριστικό μέρος του Cambridge της εβδομάδας Cambridge Freshers. Όχι μόνο είναι μια δικαιολογία για να χαζεύουμε ένα φόρεμα του Χάρι Πότερ, παριστάνοντας τους θανατοφάγους, αλλά το δείπνο μας επέτρεψε να συναντηθούμε και να ασχοληθούμε με συναδέλφους και ακαδημαϊκούς σε ένα ανεπίσημο περιβάλλον, κάνοντας τις αναπόφευκτες εποπτείες πολύ λιγότερο τρομακτικές. Και εκπληρώνει την ανάγκη της εβδομάδας των Freshers για μια ξεδιάντροπη ανάρτηση στο Instagram ντυμένη με φόρεμα. Ολόκληρη η εκδήλωση τόνισε πραγματικά την κοινοτική πτυχή του συλλογικού συστήματος και το εκτεταμένο δίκτυο υποστήριξης που είναι διαθέσιμο.
Είμαι περήφανος για την ιστορική ακρίβεια.
Ειλικρινά, δεν νομίζω ότι θα απολάμβανα την εβδομάδα των Freshers μου (ή μάλλον, τις 4 ημέρες) το μισό πουθενά αλλού (προειδοποίηση, ανατριχίλα). Παρά το γεγονός ότι μου έφτιαξαν ένα εκφοβιστικό δοκίμιο σχεδόν μόλις είχα περάσει τις πόρτες, παρά το εντελώς νέο λεξιλόγιο που φαινομενικά όλοι γνωρίζουν εκτός από εμένα, και παρόλο που τελείωσε σε μια ανάσα, η εβδομάδα των Freshers ήταν μια καταπληκτική εμπειρία. Πού αλλού μπορώ να ξεφύγω φορώντας μια στολή JFK σε ένα κλαμπ; Σε ένα κλισέ: ήταν σύντομο, αλλά ω αγόρι, ήταν γλυκό.
