Περπατούν ανάμεσά μας – θηρία με φοιτητικά ρούχα. Και παρόλο που μπορεί να μην το ξέρετε, κάτω από αυτό το πανεπιστήμιο φούτερ υπάρχουν μύες που θα μπορούσαν να μετατοπίσουν ένα αυτοκίνητο.
Αν και το powerlifting μπορεί να δημιουργήσει εικόνες τριχωτών μεσήλικων ανδρών σε spandex, είναι ένα πολύ πραγματικό άθλημα – και ανθεί στα πανεπιστήμια σε όλη τη χώρα.
Ο Matthew Noble δεν είναι μόνο μεταπτυχιακός φοιτητής της Επιστήμης των Υλικών στην Οξφόρδη, αλλά είναι επίσης ο καπετάνιος και ο ταμίας του Power Lifting Club του Πανεπιστημίου.
Αυτό σημαίνει ότι ενώ κάνει έρευνα για τη Rolls Royce σε πυρηνικούς αντιδραστήρες την ημέρα, τη νύχτα ιδρώνει πολύ περισσότερο από έναν ψυχικό ιδρώτα.
Ενώ άλλοι τύποι μπορεί να είναι κάτω στην παμπ το βράδυ και να πάρουν μερικές πίντες, εμείς θα κάνουμε προπόνηση στο γυμναστήριο. Είναι ένα κοινωνικό πράγμα με αυτόν τον τρόπο, λέει.
Ωστόσο, δεν είναι όλα αίμα, ιδρώτας και πριονίδι – ο όλεθρος του powerlifter υπερπροπονείται.
Η μεγαλύτερη παρανόηση που έχουν οι άνθρωποι είναι ότι πρέπει να προπονείστε όλη την ώρα. Δεν πρόκειται για ώρες στο γυμναστήριο – ένας αρχάριος χρειάζεται πραγματικά μόνο δύο ώρες κάθε δεύτερη μέρα. Όλα συνοψίζονται στο πόσο δυνατός είσαι.
Ο Noble, όπως πολλοί μαθητές powerlifters, ξεκίνησε παίζοντας ράγκμπι - αλλά έπεσε στο powerlifting λόγω της επιρρεπούς φύσης του σε τραυματισμούς.
Είπε: Το ράγκμπι ήταν απλώς ένα χόμπι και ήταν ένα από αυτά που σιγά σιγά με ανάπηρε. Είχα εξαρθρώσει τον ώμο μου, είχα θρυμματίσει τα πλευρά μου, είχα υπερεκτείνει τον αστράγαλό μου. Απλώς δεν άξιζε τον κόπο μετά από λίγο.
Συνέχισα να πηγαίνω στο γυμναστήριο και μια μέρα ένας άντρας με πλησίασε και με ρώτησε αν μου άρεσε να κάνω άρση δύναμης ως άθλημα.
Απάντησα όπως οι περισσότεροι άνθρωποι – είπα ότι δεν είχα ιδέα τι ήταν.
Στο powerlifting, η πειθαρχία είναι το κλειδί: στο γήπεδο ποδοσφαίρου ή στο γήπεδο χόκεϊ μπορεί να έχετε μια ολόκληρη σεζόν για να αποδείξετε την αξία σας, αλλά αυτό είναι ένα άθλημα όπου μπορείτε να σηκώσετε μόνο ένα σήκωμα για να αποδείξετε τη δυνατότητά σας.
Οι πρώτοι αγώνες μπορεί να είναι αρκετά τρομακτικοί, λέει ο Wil Solano, πρόεδρος της Λέσχης Power Lifting του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ.
Οι αγώνες είναι σκληροί γιατί σε αντίθεση με το ράγκμπι ή το ποδόσφαιρο έχετε μόνο τρεις προσπάθειες ανά άρση και μόνο το υψηλότερο βάρος λαμβάνεται υπόψη για το σύνολο.
Η εστίαση είναι στο να ανεβάσετε το μεγαλύτερο βάρος που μπορείτε σε τρεις κινήσεις του πυρήνα, που εκτελούνται η μία μετά την άλλη: το πίσω squat, το πάγκο και το deadlift.
Είναι απολαυστικό όμως. Η προπόνηση γίνεται χρόνος για να χαλαρώσετε από τη δουλειά και να κάνετε παρέα στο γυμναστήριο με τους φίλους σας. Απολαμβάνετε κάθε συνεδρία στο γυμναστήριο λόγω της συντροφικότητας.
Ποια είναι, λοιπόν, η αντίδραση από τον αδύναμο μαθητικό πληθυσμό όταν ακούει ότι είσαι powerlifter;
Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τι είναι. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι πολύ κακό, λέει ο Solano.
Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι θα κάνουν απλώς ένα βήμα πίσω για να με ελέγξουν και να δουν πόσο μεγάλος είμαι!
Το Powerlifting, εξηγεί ο Solano, δεν έχει να κάνει με το μέγεθος του κτιρίου – αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι χάνεται η αγάπη για την προετοιμασία των bodybuilders.
Έχουμε γίνει ένας πολύ καθιστικός πληθυσμός στο σύνολό μας, λέει ο Noble. Σηκωνόμαστε από το κρεβάτι για να οδηγήσουμε στη δουλειά για να καθίσουμε πίσω από ένα γραφείο, μετά επιστρέφουμε σπίτι για να καθίσουμε στον καναπέ και μετά επιστρέφουμε στο κρεβάτι.
Στη συνέχεια, παίρνετε τους ανθρώπους που υπολογίζουν μια ώρα κηπουρικής το Σαββατοκύριακο ως την άσκησή τους και μετά λένε ότι όποιος το επικρίνει αυτό είναι «ντροπιασμένος».
Η έξοδος από αυτή τη νοοτροπία είναι εξαιρετική για οποιονδήποτε. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το bodybuilding, το Crossfit ή οτιδήποτε άλλο – απλώς χαίρομαι που οι άνθρωποι κάνουν κάτι.
Σε ένα άθλημα τόσο κλασικά ανδροκρατούμενο, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι δεν είναι ακριβώς η πρώτη επιλογή για τις φοιτήτριες που θέλουν να δραστηριοποιηθούν στο πανεπιστήμιο.
Έχουμε κάποιες γυναίκες μέλη, αλλά όχι τόσα όσα θα ήθελα.
Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν τόσες πολλές συσχετίσεις με κορίτσια και άρση βαρών που είναι εντελώς λάθος – νομίζουν ότι θα αρχίσουν να το κάνουν και θα μοιάζουν αμέσως με τον κύριο Ολυμπία.
Είναι το αντίθετο - τα κορίτσια δεν έχουν αρκετή τεστοστερόνη για να πάρουν τόσο μεγάλη ούτως ή άλλως, τουλάχιστον όχι χωρίς να αφιερώσουν πολλές ώρες. Και, φυσικά, τα στεροειδή.
Είναι το ίδιο όμως με μερικούς τύπους – υπάρχει απλώς πολύ στίγμα γύρω από το powerlifting. Ξεπεράστε το και είναι απλώς ένα άθλημα.
Και πιστέψτε με: μόλις ξεκινήσετε, θα συνειδητοποιήσετε ότι είστε πολύ πιο δυνατός από ό,τι νομίζατε.
