Όπως μας είπαν κάποτε τα γουρούνια, όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, αλλά κάποιοι είναι πιο ίσοι από άλλους. Τα γουρούνια δεν είχαν άδικο. Ορισμένα Κολέγια ξεχωρίζουν σαν λαμπεροί φάροι ακαδημαϊκής ή αισθητικής δόξας.
Ωστόσο, είναι βαρετό όταν ένα κολέγιο είναι εξαιρετικό. Χρειάζεται πολύ περισσότερο δόλο για να είσαι πραγματικά σκουπίδι. City Mill έχει συντάξει μια σύντομη λίστα με αυτά που πιστεύει ότι είναι τα πιο άθλια κολέγια στην πανεπιστημιούπολη. Για λόγους υγιούς ανταγωνισμού, αποκλείσαμε σκόπιμα τα κολέγια Grad. Ditto John's.
Ψήφισε παρακάτω για το πιο άθλιο κολέγιο στο Κέμπριτζ.
——————————
Κανένα κολέγιο δεν τραυματίστηκε κατά τη δημιουργία αυτού του χαρακτηριστικού. Οι απόψεις που εκφράζονται είναι αυτές της City Mill και δεν αντιπροσωπεύουν τη λαϊκή συναίνεση. Τους αγαπάμε όλους, πραγματικά.
——————————
Peterhouse
Ποιος μάλιστα πάει εδώ;
Εκτός από ιστορικούς, ποιος πάει εδώ; Με μια λίστα σπουδαστών θα μπορούσατε να υπολογίζετε από το ένα χέρι, ο David Mitchell ως απόφοιτός του συνοψίζει σε μεγάλο βαθμό τα επιτεύγματα αυτού του κολεγίου. Η ξεχωριστή αποστροφή του Peterhouse για τους χώρους πρασίνου φαίνεται να είναι το τέλειο έδαφος αναπαραγωγής για τι…; Μέτριοι τυπικοί και θατσερικοί. Εξαιρετική.
Στο «εναλλακτικό του ενημερωτικό δελτίο», ισχυρίζεται με βεβαιότητα η Peterhouse, δεν υπάρχουν «κακά» κολέγια στο Κέμπριτζ. Φαίνεται ότι η κυρία διαμαρτύρεται πάρα πολύ…
——————————
Γκίρτον
Για όσους από εμάς (όλους) που δεν το έχουμε δει ποτέ
Σίγουρα, μόλις τα καταφέρετε εδώ, είναι πολύ ευχάριστο. Αλλά, σοβαρά, ποιος έχει; 2,3 μίλια. Σαράντα επτά λεπτά με τα πόδια. Μιλάει από μόνο του πραγματικά.
Ο Χίτλερ το συνοψίζει πολύ όμορφα…
Παίζω
——————————
Χόμερτον
Είναι ένα ελκυστικό
Περίπου στα μισά του δρόμου μεταξύ Κόλτσεστερ και Κέιμπριτζ, καλώς ήλθατε στο Χόμερτον: ένα καταρρέον συνεδριακό κέντρο όπου η απόγνωση μεγαλώνει σαν κάρδαμο μέσα σε ένα μουσκεμένο κάλυμμα άστοχου ενθουσιασμού και τα κόκκινα τούβλα παίρνουν τη μορφή εξοχικών σπιτιών και αιθουσών. Θα μπορούσε να θεωρηθεί γοητευτικό το γεγονός ότι ένα κολέγιο βρίσκεται ακόμη και πέρα από το περιθώριο αγροτικής-αστικής περιοχής – η ατμόσφαιρα της απελπισμένης ενδογαμίας που δημιουργεί είναι σχεδόν γραφική.
Ως κολέγιο του Κέιμπριτζ, μπορεί να υπερηφανεύεται για μια μακρά και λαμπρή ιστορία…έξι ετών, αναγνωρίζοντας πλήρως ως κολέγιο του Κέιμπριτζ το 2007. Λέγοντας τις λέξεις, πηγαίνω στο Χόμερτον ακολουθείται τόσο συχνά από ένα συνειδητό, συμπαθητικό νεύμα της πισίνας.
——————————
Σώμα Χριστού
Αυτό είναι κυριολεκτικά ολόκληρο το κολέγιο
Περισσότερα χρήματα δαπανώνται για ένα σωρό παλιά βιβλία παρά για φαγητό, διαμονή και εξωσχολικά προγράμματα που συγκεντρώνονται στο Corpus. Ναι, το ρολόι Corpus είναι όμορφο – για ένα λεπτό. Εξαιτίας αυτής της έλξης, το τικ που ακούγεται στη βιβλιοθήκη φέρνει μια αίσθηση διαχρονικού κενού και κενότητας στο κολέγιο που σας περιβάλλει.
Όταν το συνδυάζετε με το γεγονός ότι μπορείτε να περπατήσετε την περίμετρο του κολεγίου σε περίπου δέκα βήματα, δεν είναι καλό. Το Corpus είναι η απάντηση του Cambridge στο Λιχτενστάιν. Μικρό, φτωχό, αρκετά ασυνήθιστο και με έλλειψη ευαισθησίας.
——————————
Μάρεϊ Έντουαρντς
Είναι σίγουρα μοναδικό
Με το παρατσούκλι «Hurry Bedwards» (ένα επίθετο που θα έπρεπε να κυκλοφορεί πιο συχνά), θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι οι παρευρισκόμενοι είναι μια εξωστρεφής, διεγερτική παρέα. Ωστόσο, η κλινική προσέγγιση της αρχιτεκτονικής στη δεκαετία του '60 του Murray Edwards μειώνει κάπως αυτή τη φήμη και το πιο κοινό «Mudwards» φαίνεται πολύ πιο κατάλληλο.
Το λόμπι της εισόδου που μοιάζει με έναν αποξενωμένο αδερφό του R2D2 είναι το πιο καθοριστικό χαρακτηριστικό του κολεγίου. Αυτό το προφυσικό σκηνικό και ο αποκλειστικά γυναικείος πληθυσμός φαίνεται να ευνοεί την τροφοδοσία μιας ήπιας (/ενισχυμένης) αίσθησης μοχθηρής απογοήτευσης. Αλλά μην ανησυχείτε, το κολέγιο έχει τις προτεραιότητές του σωστά. Η κατασκευή τριών ακριβών χάλκινων αγαλμάτων σκαθαριού έξω από την αίθουσα κάνει τη γεωγραφική θέση, το single σεξ και τη μοντέρνα αρχιτεκτονική όλα εντάξει. Δεν. Μπορούμε μόνο να προσευχόμαστε για αυτές τις ψυχές.
——————————
Τσόρτσιλ
Η μόνη απόδειξη ότι υπάρχει ποτέ ένας άντρας Τσόρτσιλιαν που συνομιλεί με ένα κορίτσι
Ελάχιστα γνωστό γεγονός: Ο Τσόρτσιλ σχεδιάστηκε αρχικά να χρησιμοποιηθεί ως σκηνικό για το Prison Break, αλλά παραδόθηκε επειδή ήταν «πολύ καταθλιπτικός».
Αυτό που δεν μπορείς να ξεφύγεις είναι η μυρωδιά της απόγνωσης που πηγάζει από τον φαινομενικά αποκλειστικά ανδρικό πληθυσμό του, που μετριάζεται μόνο από την παρουσία των κοριτσιών Murray Edwards της διπλανής πόρτας. Οι επιστήμονες του Churchill διοργανώνουν περιστασιακά πάρτι επιδρομών στο Mudwards – τα κορίτσια το ανέχονται και προσποιούνται ότι απολαμβάνουν την παρέα τους μόνο και μόνο επειδή τα λυπούνται.
Οι Churchillians θα προσπαθήσουν να σας πείσουν με την υπόσχεση ότι είναι πιο ωραίο από μέσα. Μην τους ακούτε. Μην μπείτε μέσα – τους δίνει μόνο ψεύτικες ελπίδες.
Πάρτε τη δημοσκόπηση μας
